باتری نیکل کادمیوم (باتری NiCd یا باتری NiCad) یک نوع باتری قابل شارژ با استفاده از هیدروکسید اکسید نیکل و کادمیوم فلز به عنوان الکترود است. مخفف NiCd از نمادهای شیمیایی نیکل (Ni) و کادمیوم (Cd) مشتق می شود: اختصار NiCad یک علامت تجاری ثبت شده شرکت SAFT است، اگر چه این نام تجاری معمولا برای توصیف همه باتری های Ni-Cd استفاده می شود.
باتری های نیکل-کادمیوم مرطوب در سال 1899 اختراع شد. از میان فناوری های باتری قابل شارژ، NiCd به سرعت سهم بازار در دهه 1990، باتری های NiMH و Li-ion را از دست داد و سهم بازار 80٪ کاهش یافت. باتری نیکل کادمیوم NiCd دارای ولتاژ پایینی در هنگام تخلیه حدود 1.2 ولت است که تا پایان دوره تخلیه کمی کاهش می یابد.
باتری های NiCd در طیف گسترده ای از اندازه ها و ظرفیت ها، از نوع مهر و موم قابل حمل قابل تعویض با باطری های خشک کربن روی، با باطری های قابل تعویض استفاده شده برای انرژی آماده به کار و انرژی حرکتی ساخته شده است. در مقایسه با سایر سلولهای قابل شارژ، آنها عمر و عملکرد چرخه خوب و عملکرد در دماهای پایین با ظرفیت خوبی را ارائه می دهند، اما مزیت قابل توجه آنها این است که توانایی ارائه ظرفیت کامل در میزان تخلیه بالا (تخلیه در یک ساعت یا کمتر) رادارند. با این حال، این مواد ارزان تر از باتری های سرب اسید هستند و باطری ها دارای میزان خود تخلیه بالا هستند.
